Jimmy

’Jimmy weet je zeker dat we zo goed gaan?’ Met mijn oren gespitst bleef ik stil en gebaarde dat de anderen dat ook moesten zijn. Er kwam een groep jongens uit het steegje.

‘Oh, kijk eens wat voor lekkers er naar ons toe is gekomen,’ zei een van de jongens. Ik was meteen op mijn hoede. We liepen door een best wel slechte buurt en er was altijd wel een kans dat er slechte types op zouden duiken.

‘Ik denk dat ik begin met die in de blauwe jurk,’ zei een andere. Hij was niet heel gespierd, maar de tattoos gaven hem een gevaarlijk uiterlijk. Zijn halve hanenkam maakte hem niet minder angstaanjagend.

‘Doe mij maar die in de groene jurk,’ zei de laatste van het drietal. Hij had een kale kop die onder de tattoos stond.

‘Wat doen we met die jongen?’ vroeg de eerste. Hij had een wit shirt aan waarvan de mouwen afgescheurd waren. In tegenstelling tot de anderen had hij geen tatoeages. Hij leek ook iets jonger dan de anderen, waardoor het aannemelijk was dat hij later bij de groep was gekomen.

‘In the ass,’ lachte de tweede jongen. De jongens kwamen dreigend op ons afgelopen. Scarlet, Emma, Renee en ik lieten onze fietsen vallen en gingen voor Skylar en Nikki staan. We hadden geklaagd toen ze zelfverdedigingslessen kregen tijdens de gymlessen, nu waren we er toch wel blij mee. Nikki moest nog altijd naar de fysio en rustig aan doen. De breuken waren dan wel genezen maar dat wilde niet zeggen dat ze ook meteen weer hun oude sterkte hadden. Skylar was er bij de lessen niet bij en wist dus niet wat ze moest doen. Toen een van de jongens Renee bij haar arm pakte, gaf ze hem een knietje, pakte hem bij zijn pols en draaide die tussen zijn schouderbladen. Skylar en Nikki liepen langzaam naar achteren terwijl wij de jongens tegen hielden. Voor ik het wist werd ik tegen de grond gedrukt met een hand op mijn hals die mijn luchtpijp dichtdrukte. Nikki haalde de tiara van haar hoofd en gooide het tegen het hoofd van de jongen. De punt van de tiara raakte hem tegen zijn slaap en hij viel zijwaarts van mij af. Zodra de hand van mijn hals af was en ik weer een beetje op adem was gekomen sprong ik op. Na vijftien minuten lagen de jongens op de grond.

‘Kom snel wegwezen hier!’ riep ik. We renden snel met onze fietsen aan de hand weg van de jongens en pas na een paar straten begonnen we weer langzamer te lopen.

‘En daarom loop ik niet graag ’s nachts over straat,’ jammerde Skylar. Nikki had een lekke band gekregen toen we een paar straten van school waren. Dat was nu momenteel echt onhandig maar we konden er niets aan doen. 

‘Ach joh, het is toch goed gekomen,’ zei Renee. Ze maakte zich niet zo druk. Ze wist dat zolang we bij elkaar bleven, we alles aankonden.

‘Nikki, hier is je tiara.’ Ik gaf hem aan Nikki die hem met een glimlach aanpakte en terug op haar hoofd zette.

‘Dank je.’ Snel bracht ik de meiden naar huis voor er nog meer dingen konden gebeuren waar we niet op zaten te wachten.

Brooke

Jeremy en ik hadden de grootste lol onderweg naar huis. We liepen met onze fiets aan de hand en konden maar niet stoppen met lachen. Zodra we elkaar aankeken, schoten we opnieuw in de lach.

‘Heb je dat echt gedaan?!’ vroeg ik tussen het lachen door. Jeremy vertelde over iets wat er een tijdje geleden op school gebeurd was.

‘Hey! Het was niet mijn schuld dat hij tegen mij aanliep,’ zei Jeremy die zijn handen verdedigend in de lucht gooide. Hij kon net op tijd zijn fiets vastpakken. Opnieuw kreeg ik de slappe lach. Jimmy had aangeboden om de anderen naar huis te brengen, dat was dichter bij zijn eigen huis, dus bracht Jeremy mij naar huis.

‘Nee, “per ongeluk” drinken over iemand heen gooien is zeker wel grappig.’ Jeremy schoot ook in de lach.

‘Oké, misschien is het wel grappig.’ We liepen de hoek om en zagen de bakkerij al in zicht komen. Ik zette mijn fiets netjes in de schuur en liep naar de zijkant waar een deur was die direct naar de tweede verdieping leidde, aangezien we boven de bakkerij woonde. Via de bakkerij kon je er ook komen maar we gebruikten zelf voornamelijk de zijingang. Voor ik mijn sleutel in het slot kon steken, werd de deur opengetrokken.

‘Brooke!’ Taylor kwam naar mij toe en sloeg haar armen om mijn nek.

‘Waar is je verloofde?’ vroeg ik terwijl ik mijn armen om haar heen sloeg.

‘Die slaapt,’ lachte Taylor. Ik haalde haar schouders op, wat had ik anders moeten verwachten van mijn luie broer.

‘Ach ja, hij doet niets anders, tenminste nu nog. Als de baby straks komt zal het wel anders worden.’ Taylor keek achter mij en zwaaide.

‘Hey Jeremy.’ Jeremy zwaaide enthousiast terug.

‘Hey Taylor. Brooke, ik ga weer, tot maandag.’ Ik liep met hem mee naar zijn fiets.

‘Dank je voor het thuisbrengen, tot maandag.’ Hij haalde zijn fiets van het slot en fietste weg.

‘Waar is Katie?’ vroeg ik toen ik terugkwam. Taylor keek op van haar telefoon.

‘Die is bij Daisy blijven slapen.’ We liepen samen naar boven.

‘Wat hoop je dat het wordt?’ Ik kon het niet helpen en keek naar Taylors buik waaraan nog niets te zien was.

‘Een meisje, jongens zijn zo vervelend. Maar het maakt me eigenlijk niet uit, zolang het maar gezond is.’ Het nieuws was bij ons allemaal binnengekomen als een bominslag, maar nu we er wat meer tijd voor hadden gehad om eraan te wennen, was het idee van een baby in de familie steeds aantrekkelijker geworden.

‘Kijk maar naar Chase,’ lachte ik.

Ik neuriede terwijl ik cornflakes pakte.

‘Morgen Brooke.’ Mijn broer kwam de keuken binnengelopen.

‘Morgen C,’ antwoordde ik terwijl ik het pak melk terug in de koelkast zette.

‘Awh, je hebt cornflakes gemaakt, wat ben je toch lief,’ zei Chase terwijl hij de kom pakte. Voor hij ook maar één hap kon nemen pakte ik de kom van hem af en ging aan de bar zitten.

‘Jij pakt je eigen cornflakes maar.’ Ik stak mijn tong naar hem uit.

‘Wat ben je toch kinderachtig.’ Voor ik mezelf kon tegenhouden rolde ik met mijn ogen.

‘Hey schoonzusje.’ Taylor kwam de keuken in en zag dat broer en zus elkaar verveelden.

‘Hey Tay, je verloofde is vervelend.’ Ze onderdrukte een lach en keek ons aan.

‘Ik maak wel wat cornflakes voor je.’ Ze liep naar het keukenkastje waar de kommetjes stonden, pakte er een uit en vulde hem met cornflakes.

‘Je verwent hem te veel, dat zou andersom moeten,’ lachte ik.

‘Ach ja.’ Ze goot de melk erbij en gaf de kom aan Chase.

‘Hey Chase, heb je al namen bedacht.’ Van onderwerp was misschien het beste om zo onenigheid te voorkomen.

 ‘Uh…nee daar had ik eigenlijk nog niet aan gedacht.’

‘Mogen Katie en ik ook namen bedenken.’ Het was misschien ook beter om maar niet te zeggen dat ik dat allang gedaan had.

‘Natuurlijk mag dat,’ zei Taylor met een lach. Ik deed mijn happy dance nadat ik een lepel vol cornflakes in mijn mond had gestopt.

‘Hey peeps, what’s up?’ zei Katie. Ze kwam de keuken ingelopen en gooide haar tas op de stoel naast mij neer.

‘We mogen namen verzinnen voor de baby.’

‘Pikachu voor een jongen,’ zei Chase. Taylors gezicht vertoonde pure horror.

‘Ik ga mijn zoon niet naar een Pokémon vernoemen.’ We schoten in de lach.

‘Misschien Charlie voor een meisje,’ opperde Katie. Ze had er nog niet echt over nagedacht. Naar haar mening moeten de ouders zelf een naam verzinnen, en is dat niet aan anderen om dat te doen.

‘En Ashton voor een jongen,’ stelde ik voor.

Auriana

Langzaam werd ik wakker en voelde iets harders dan mijn kussen onder mijn wang liggen. Voorzichtig keek ik op en zag dat ik in Jake’s armen met mijn hoofd op zijn borst lag. Met een glimlach op mijn gezicht ging ik weer liggen maar een klop op de deur deed mij zuchten. Ik wrong mij voorzichtig uit Jake zijn armen en deed de deur open.

‘Hey Rose, wat is er?’ Ik probeerde mijn stem zachtjes te houden we Jake niet wakker zou maken.

‘Oma vraagt of jij en Jake komen ontbijten.’

‘We komen eraan, ga maar alvast naar beneden en dan komen wij zodra hij wakker is.’ Rose liep weg en ik sloot de deur zachtjes achter haar waarna ik terugliep naar het bed. Zachtjes schudde ik hem aan zijn schouder heen en weer. Geen reactie. Ik probeerde het nog een keer maar deze keer wat lomper. Nog altijd geen reactie. Ik boog mij voorover over hem heen en drukte mijn lippen op die van hem. Zijn ogen vlogen open en ik liet zijn lippen los om hem aan te kijken.

‘Waarom kus je me?’ vroeg Jake boos. Ik snapte er niets van en keek hem vragend aan. Jake schoot in de lach en sloot mij in zijn armen.

‘Ik maakte maar een grapje.’ Boos wurmde ik mij los uit zijn armen, stompte hem tegen zijn schouder en liep naar het raam waardoor ik naar buiten keek. Oh, oh, dacht hij. Jake sprong uit bed en liep naar mij toe. Jake sloeg zijn armen om mijn middel, trok mij tegen zich aan en gaf mij een kus in mijn nek. Hij voelde hoe ik ontspande in zijn armen en me omdraaide.

‘Dat was niet grappig!’ zei ik terwijl ik hem boos aankeek.

‘Je weet toch dat ik van je hou?’ Mijn blik veranderde van boos naar uitdagend.

‘Bewijs maar,’ zei ik. Jake liet zich dat geen tweede keer zeggen. Langzaam en galant drukte hij een liefdevol kusje op mijn lippen. Razendsnel steeg het bloed naar mijn wangen. Man! Ik haat het effect dat hij op me heeft, dacht ik. Hij drukte nog een kus op mijn wang en keek me aan.

‘Geloof je me nu wel?’ lachte hij. Ik knikte langzaam, omdat ik mijn stem niet vertrouwde.

‘We moeten naar beneden,’ wist ik na een tijdje uit te brengen.