Scarlet

‘Oké, wie weet wat een biotoop is?’ Nikki stak haar hand omhoog.

‘Willen Maya en Alex Mckoy samen met The Family naar het kantoor van de directrice komen?’ klonk de stem van Michelle door het omroepsysteem. We keken elkaar aan en stonden op. Eenmaal op de gang brak het gesprek los.

‘Waarom moeten wij bij de directrice komen?’ vroeg Brooke. We maakten ons niet zo’n hele erge zorgen. In de afgelopen twee maanden hebben we een goede band met de directrice opgebouwd. Auriana voelde dat haar hoofd begon te bonken, ze legde haar hand tegen haar hoofd om de pijn te verzachten.

‘Dat wil ik ook wel eens weten, Brooke,’ zei Renee. We keken allemaal naar Jeremy. ‘Jeremy, wat heb je nu weer gedaan?’ Hij leek geschokt dat zijn vrienden meteen dachten dat het zijn schuld was, maar bedacht zich ook dat het anders bijna altijd zijn schuld was als we in de problemen zaten. Hij kon zich er dus wel in vinden.

‘Helemaal niks...deze keer,’ het laatste mompelde hij. Maya en Alex zeiden niks. Ze hadden al een vermoeden waar dit over zou gaan. We liepen de trap af. Ons biologielokaal bevond zich op de derde verdieping en het kantoor van directrice Nickolas zat op de begane grond. Brooke en Jeremy gleden via de leuning naar beneden. Emma, Renee en ik deden een race om te zien wie er het snelste beneden kon zijn. De anderen waren druk aan het praten toen ze eindelijk bij de receptie aankwam. Renee en Emma stonden buiten adem bij mij.

‘Jullie moeten echt wat aan jullie conditie doen,’ lachte ik. Renee en Emma keken mij aan. Jimmy pakte Brooke’s hand vast en gaf haar een geruststellende glimlach. Ze gaf hem een kneepje terug.

‘Hey Michelle, weet jij waarom we moesten komen?’ Michelle schudde haar hoofd en keek naar de deur achter haar.

‘Nee, sorry Scarlet.’ We gingen in de wachtkamer buiten het kantoor zitten.

‘Waarom duurt het zo lang?’ vroeg Skylar na een tijdje. Nikki keek op haar telefoon.

‘Inderdaad er zijn al tien minuten voorbij.’

Directrice Nickolas

Tien minuten eerder kwam Michelle mijn kantoor binnengelopen.

‘Tina, meneer Mckoy is er.’

‘Dank je Michelle, laat hem maar binnen.’ Meneer Mckoy liep naar binnen.

‘Fijn u te ontmoeten Meneer Mckoy.’ Ik stak mijn hand uit die meneer Mckoy schudde.

‘Vanzelfsprekend.’ Hij liet mijn hand los en liet zichzelf in een van te stoelen aan het bureau zakken.

‘Waarvoor bent u hier? Uw dochters doen het prima.’ Ik was er niet zo van gediend dat ouders zomaar naar school kwamen als er geen grondige reden voor was.

‘Dat is niet waarvoor ik ben gekomen.’ Met samengevouwen handen nam ik weer plaats achter mijn bureau en keek hem geïnteresseerd aan.

‘Waarvoor bent u dan hier?’

‘Ik ben hier voor Brooke Taylor, Auriana Williams, Skylar Jackson, Emma Johnson, Nikki Simon, Renee Dawson, Scarlet Carson, Jimmy Bender, Jake Matthews en Jeremy Walker.’ Nu was mijn interesse helemaal gewekt. Natuurlijk wist ik al wist dat de vriendengroep buitengewoon was en ik vroeg me af waarom hij hen wilde spreken.

‘Ik zal even vragen of ze hierheen willen komen.’ Ik stond op het punt om de knop van de intercom naar Michelle in te drukken toen meneer Mckoy weer het woord nam.

‘En kunt u dan ook meteen vragen of mijn dochters hierheen willen komen.’ Langzaamaan begon ik mijn geduld te verliezen door deze man. 

‘Tuurlijk,’ zei ik liefjes. Wie denkt hij wel niet wie hij is, hij doet net alsof hij hier de baas is van de school in plaats van mij, dacht ik bij mezelf.

‘Michelle, wil je vragen of Maya en Alex Mckoy samen met The Family naar mijn kantoor willen komen?’ Zodra ik de knop van de intercom losliet nam hij alweer het woord.

‘The Family?’ Hij keek mij vragend aan.

‘Ze zijn net een grote familie.’ Nu was het de interesse van meneer Mckoy die gewekt was.

‘Hoe dan?’ Hij vouwde zijn handen samen in zijn schoot.

‘Brooke is grappig, Auriana is eerlijk, Jeremy is creatief, Jimmy is positief, Jake is cool, Scarlet is sportief, Skylar is vriendelijk, Emma is loyaal, Nikki is slim en Renee is genereus.’

‘Maar waarom dan family?’ Ik moest echt mijn best doen om niet met mijn ogen te rollen en vriendelijk te blijven.

‘Omdat ze elkaar als een echte familie behandelen.’ Er werd op de deur geklopt.

‘Binnen!’ Nog nooit was ik zo opgelucht om Michelle te zien en dat ik dus niet meer met deze vreselijke man voor mij hoefde te praten. Hij had zijn weg naar binnen gekocht, zodat zijn dochters hier naar school konden gaan. De donatie was genereus maar niet vanuit de juiste redenen gedaan.

‘Mevrouw, Maya, Alex en The Family zijn hier.’ Maya, Alex, Auriana, Brooke, Renee, Nikki, Jake, Jeremy, Jimmy, Skylar, Scarlet en Emma kwamen het kantoor binnen gelopen.

Auriana

‘Hey pap,’ zei Maya. We keken raar op en gingen bij elkaar aan de andere kant van het kantoor staan.

‘Waarom moesten we komen?’ vroeg Renee. Ze had geen zin om eromheen te draaien en besloot om daarom maar recht voor zijn raap te zijn en het op de man af te vragen.

‘Meneer Mckoy wilde jullie spreken.’ Maya en Alex gingen naast hun vader staan.

‘Ik wil jullie vertellen dat wij een cd hebben ontvangen met jullie nummers en om eerlijk te zijn vond ik ze geweldig!’ Mijn vrienden en ik keken elkaar blij aan.

‘Bedankt,’ zei Emma. We wisten nog steeds niet precies waarom we nu moesten komen. Wat we wel wisten was dat meneer Mckoy de eigenaar van een grote platenmaatschappij was.  

‘Ik en mijn team hebben besloten om een groep te vormen.’ Ik voelde me duizelig worden en hield mijn hoofd vast.

‘Een groep?!’ vroeg Renee. Meneer Mckoy knikte en wilde verder gaan met zijn verhaal maar zijn dochter was hem voor.

‘Ja, er is al een naam en er zijn al een aantal nummers geschreven,’ zei Alex. We konden onze oren niet geloven.

‘Jullie krijgen een eigen studio, kleedkamers, een manager, eigen stylisten en ga zo maar door.’ Renee had het gevoel dat dit te mooi voor woorden was. Ze wist dat ze op haar hoede moest zijn.

‘Als jullie ermee akkoord gaan, krijgen jullie een eigen verdieping bij Mckoy’s records,’ zei Maya. Renee haar gezicht vertelde dat ze het allemaal niet vertrouwden.

‘Jullie krijgen een contract, luxe tour bus, verblijven in luxehotels tijdens tours en krijgen alles wat jullie hartje begeert,’ zei Meneer Mckoy. We begonnen door elkaar heen te praten.

‘Een contract?!’

‘Eigen stylisten!?’

‘Verblijven in luxehotels?!’

‘Een eigen studio en een eigen verdieping?!’

‘Een manager?!’ riepen we allemaal door elkaar heen. We waren razend enthousiast.

‘Krijgen we ook een eigen danszaal?’ vroeg ik. Maya, Alex en meneer Mckoy knikten.

‘Meneer, ik wil niet vervelend doen, maar kon dit niet wachten tot na schooltijd? Deze leerlingen missen belangrijke lesstof,’ zei directrice Nickolas. Ze kon niet geloven dat hij hen voor zoiets de educatie ontnam die ze hard nodig zouden hebben volgend jaar. Ook omdat ze wist dat biologie niet iedereen zijn en/of haar beste vak was. We waren druk aan het overleggen.

‘Ja, het moet nu.’ Directrice Nickolas gebaarde dat hij verder kon gaan.

‘Jullie zijn allemaal heel getalenteerd,’ zei Alex. Meneer Mckoy gebaarde dat we stil moesten zijn.

‘Hoe heten jullie?’ vroeg hij. Hij wees met zijn vinger naar Brooke, Emma en mij. We stelden onszelf één voor één voor.

‘Leuk jullie te ontmoeten.’ We snapten niet waarom hij alleen de namen van ons drieën wilde weten.

‘Het is ook leuk om u te ontmoeten,’ zei Brooke. We keken elkaar aan.

‘Maar waarvoor ik eigenlijk kwam,’ zei meneer Mckoy. Maya was altijd al ongeduldig geweest.

‘Pap, schiet nou op en vertel het!’ zei Maya. Haar vader keek haar aan en knikte.

‘Ik wil een groep vormen met jullie en mijn dochters.’ Het gebonk in mijn hoofd werd als maar erger. Dit is geen migraine dacht ik bij mezelf.

‘Dat is geweldig,’ riep Scarlet. Ze was nu heel blij dat ze niet waren verhuisd.

‘Echt gaaf!’ zei Emma enthousiast. We bespraken met zijn allen al wat we allemaal zouden gaan beleven.

‘Wij met zijn allen in een band! Dat wordt te gek!’ jubelde Jeremy. Maya en Alex keken elkaar aan.

‘Begrijp me niet verkeerd, jullie zijn allemaal heel getalenteerd,’ zei meneer Mckoy. Nikki had al door dat er slecht nieuws zou volgen.

‘Maar u wilt ons niet allemaal,’ zei Nikki. Meneer Mckoy keek schuldig. Het was misschien niet verstandig van hem geweest om ons allemaal naar het kantoor te laten komen. ‘Dat klopt, ik wil dat mijn dochters een band vormen met Auriana, Brooke en Emma.’ Emma Brooke, en ik keken elkaar met open mond aan.

‘Auriana, wordt wakker!’

‘Auriana!’

‘Auriana, alsjeblieft.’