Auriana

We waren onderweg naar het winkelcentrum waar we met de directrice hadden afgesproken. Zij zou bij de fontein op ons wachten. Onderweg waren we al druk aan het bedenken wat voor versieringen en andere dingen wij wilde gaan halen. Zodra het winkelcentrum in zicht kwam, werden we steeds enthousiaster. We parkeerden onze fietsen in het rek en liepen naar binnen, hier keken wij onze ogen uit. Hoe vaak ik hier ook kwam, het verbaasde me telkens weer. Het winkelcentrum was enorm en bestond uit vijf verdiepingen. Het aantal diverse winkels om uit te kiezen was haast oneindig. De fontein waar wij met de directrice hadden afgesproken lag in het midden van het winkelcentrum op de begane vloer. We zagen de directrice al op de rand van de fontein zitten zoals we kort daarvoor in haar kantoor hadden afgesproken. Ze gaf ieder duo honderd euro, maar wees ons er wel op dat het niet per se op hoefde. Brooke en Jeremy renden meteen naar Party All Night. In die winkel hebben ze feestartikelen voor elke gelegenheid die je maar kan bedenken. Terwijl ik ongeduldig op Jake wachtte liepen ook Skylar, Jimmy, Emma en Renee het winkelcentrum verder in op zoek naar de juiste winkels.

‘Nikki, jij hebt zeker geen verstand van filmcamera’s of wel?’ Nikki schudde haar hoofd als antwoord op de vraag.

‘Oké als jij de versieringen gaat halen doe ik die filmcamera wel.’ Ze gaf Nikki vijftig euro, die zij meteen in haar portemonnee deed.

‘Bedankt directrice Nickolas.’ Nikki wierp een blik in mijn richting en was zoals gewoonlijk een redder in nood.

‘Zullen we anders met zijn drieën naar Hobby’s & Co gaan?’ Ik keek haar dankbaar aan en liep samen met haar richting de roltrap.

‘Auriana loop niet zo snel!’ riep Jake. Hij moesten een sprintje trekken om bij Nikki en mij te komen.

‘Hé kijk, je kan mijn naam dus wel uitspreken!’ We liepen met zijn allen Hobby’s & Co binnen. Terwijl ik de trap op rende, bleef Jake hijgend bij de ingang staan.

‘Adem in door je neus, en uit door je mond,’ zei Nikki. Ze was iets langzamer dan Jake en mij en was halverwege een beetje achter geraakt. Sport was dan ook niet bepaald haar cup of tea.

‘Auriana rent snel,’ zei hij. Ik kwam alweer naar beneden gelopen via de roltrap met het mandje in mijn handen.

‘Hey Auriana, weet jij waar de knutselspullen liggen?’ vroeg Nikki. Ze wist dat ik vaker in deze winkel kwam en dus ook beter wist waar de verschillende artikelen lagen.

‘Beneden, derde rij, tweede schap aan je linkerhand.’ Nikki gaf mij een glimlach als bedankje en ging met de roltrap naar beneden.

Brooke

‘We hebben sowieso ballonnen en slingers nodig,’ zei ik. We liepen door de gangpaden opzoek naar de leukste en meest geschikte versieringen.

‘En een confetti kanon!’ zei Jeremy, zodra hij de verschillende soorten tentoongesteld zag staan. Ik keek om van de ballonnen en was het totaal met Jeremy eens. Oké we hadden het niet per se nodig, maar confetti maakt alles leuker.

‘Wat is nou een feestje zonder confetti? Dit wordt het beste feest ooit!’ jubelde Jeremy. We gaven onze bestelling door voor twee confetti kanonnen en liepen weer terug naar de ballonnen afdeling.

‘Lichtgevende ballonnen!’ zei Jeremy enthousiast. Hij pakte vijf zakjes van vijftig ballonnen en gooide ze in het mandje, die naast ons op de grond stond.

‘En in de vorm van verschillende sportballen!’ dit moest haast wel het lot zijn, deze waren ideaal voor een sportfanaat als Scarlet. Ik pakte vier pakjes van vijfentwintig ballonnen van het rek en gaf deze samen met tien pakjes van honderd gewone ballonnen, aan Jeremy.

‘Oh en met: we gaan je missen!’ Ook daarvan gingen er drie pakjes van twintig ballonnen in het mandje voor we besloten dat we nu vast wel genoeg ballonnen hadden.

‘Op naar de slingers!’ juichte Jeremy. Hij pakte het mandje van mij over en liep voor mij uit, terwijl ik lachend achter hem aanliep.

‘Eens kijken’ zei hij, terwijl hij zijn ogen over de verschillende soorten slingers liet glijden. 

Skylar

Jimmy en ik waren naar de andere kant van het centrum gelopen. Hij wist dat daar Copy Your Life zat. Ik liet mijn ogen over ons lijstje glijden om te kijken wat wij allemaal moesten halen. Misschien was het slim om ons op te splitsen. De winkel bestond uit drie verdiepingen, een soort kelder, de verdieping waar we waren en een tweede verdieping.

‘Als jij de lege cd’s haalt dan doe ik het fotopapier en het scrapbook.’

‘Sky… je kunt me niet blijven ontlopen, ik weet dat ik een enorme fout heb gemaakt.’ Ik keek hem aan, maar richtte mijn blik al snel weer op de grond.

‘Ik ontloop je niet, dit is sneller.’ Jimmy liep met hangende schouders weg.

Mijn schuldgevoel nam toe omdat ik wist dat ik de reden was dat hij zich zo rot voelde. Ik liep naar het fotopapier en bekeek welke soorten er allemaal waren. Jimmy kwam van de houten trap gelopen die naar de volgende verdieping leidde en had een enorme stapel lege cd’s in zijn handen.

‘Hey, denk je dat vijfhonderd genoeg is?’ Zijn stem deed mij uit mijn gedachten opschrikken.

‘Ja, denk het wel,’ antwoordde ik. De directrice had besloten dat we een cd met onze liedjes tijdens het feest konden verkopen om zo geld voor de school op te halen.

‘Sorry, ik wilde je niet laten schrikken.' Ik schonk hem een glimlach die hem liet weten dat het goed was.

‘Weet jij welk fotopapier goed is?’ vroeg ik, terwijl ik de verschillende soorten nogmaals bestudeerde. Jimmy keek met mij mee, maar hij had ook geen verstand van fotopapier.

‘Geen idee,’ gaf hij toe, ‘ik vraag het wel even, ga jij het scrapbook maar halen.’

‘Oké.’ Jimmy liep weg. Waarom blijf ik met dat schuldgevoel rondlopen? dacht ik bij mezelf terwijl ik naar het gangpad liep waar scrapbooken lagen.

Emma

‘Hé Renee wat voor soort taart wil je eigenlijk maken?’ ik liet mijn ogen over de verschillende soorten beslag die er in de schappen van Bake Away stonden glijden. Een winkel gespecialiseerd is in alles was wat met bakken te maken heeft. h

‘Er zijn zoveel verschillende soorten: Red Velvet, Carrot Cake, Yoghurt Cake, Marmer Cake, Roomboter Cake, Halfvolle Cake, Stracciatella…ik kan niet kiezen.’

‘Red velvet is wel lekker,’ zei Renee, terwijl ze aan de andere kant van het schap stond. Ik keek naar de andere kant van het gangpad waar Renee om het hoekje keek en besloot te gaan kijken wat ze zag.

‘Over lekker gesproken, zie je die jongen daar staan?’ vroeg ik aan Renee zodra ik dichtbij genoeg stond zodat ik het kon fluisteren. Met mijn hoofd gebaarde ik naar een jongen die een gangpad terug stond te kijken bij de verschillende kleuren fondant. Renee keek van mij naar de jongen, kreeg een grijs op haar gezicht en liep op de jongen af. Oh nee… had ik maar niets tegen haar gezegd. Ik keek snel de andere kant op terwijl Renee de jongen op zijn schouder tikte. De jongen draaide om.

‘Hey, hoe heet je?’ vroeg ze, ‘mijn vriendin vindt jou wel leuk.’ De jongen keek in de richting waarnaar Renee wees, maar zag niemand staan.

‘Axel.’ Hij richtte zijn aandacht weer terug naar Renee in afwachting van haar naam.

‘Doei Axel.’ Renee kwam teruggelopen en griste het Red velvet taartbeslag uit het rek. Mijn wangen waren rood van schaamte.

‘Jij bent echt gestoord!’ siste ik, terwijl Renee haar arm door die van mij liet glijden. Samen liepen we naar het einde van het gangpad.

‘Dank je.’ We liepen naar de taart decoraties en lieten een stomverbaasde Axel in zijn eentje achter tussen het fondant en de marsepein.

Nadat we alle spullen hadden gevonden en betaald, hadden we nog even op een terras gezeten, de plannen nog een keer goed doorgenomen en gewoon genoten van het zonnetje dat op het terras scheen. We hielpen de directrice om alle tassen met de gekochte spullen naar haar auto te brengen. Het waren zeven tassen in totaal.

‘De confettikanonnen komen op de dag van het feest,’ zei Brooke. Ze gaf het bonnetje met de bestelgegevens aan de directrice.

‘Oké, als ik jullie vanaf nu elke week tijdens muziek een uur geef om te oefenen voor het optreden, halen jullie dat dan?’ We keken elkaar aan en knikten uiteindelijk.

‘Aangezien jullie officieel over drie minuten uit zijn mogen jullie van mij al gaan,’ zei de directrice, terwijl ze op haar horloge keek. We zeiden haar gedag en liepen de parkeerplaats af naar de fietsenstalling. Even later liepen we met onze fietsen aan de hand richting huis.

‘Waarom hebben jullie eigenlijk niks gezegd?’ vroeg Jake.

‘Omdat we jou er niet bij wilden hebben,’ zei Auriana simpel, terwijl ze haar schouder ophaalde.

‘Omdat we zo druk waren met het plan maken, dat we er eigenlijk helemaal niet bij stil hebben gestaan om te vragen of je eventueel ook interesse had om mee te doen,’ corrigeerde ik. Jake rolde zijn ogen en liep zonder te kijken verder. Hij had genoeg gehoord en voelde zich lichtelijk gekwetst dat ze hem gewoon waren vergeten. Hij was zo in gedachten verzonken dat hij niet door had wat er zich om hem heen afspeelde.

‘JAKE KIJK UIT!’ riep Jimmy.